ലോകം മുഴുവന് ഇരുട്ട് വ്യാപിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ... എന്നെ ഒരു ശവപ്പെട്ടിക്കുള്ളില് കിടത്തി മാലാഖമാര് ചുമന്ന് ഒരു കുന്നിന് മുകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോവുകയാണ് അവന് വഴി തെളിച്ചു മുന്നില് തന്നെയുണ്ട് ... മഴ കഴിഞ്ഞെത്തിയ തണുത്ത കാറ്റ് .... വാന്ഗോഗ് ചിത്രങ്ങളി ലെന്നപോലെ അത്ഭുതകരമായി അരണ്ട പ്രകാശം പരത്തുന്ന ഏതോ സ്രോതസ്സിന്റെ സാന്നിധ്യം എനിക്കനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്... യാത്രക്കിടയില് പെട്ടിക്കൊപ്പം ഞാനും പതിയെ കുലുങ്ങുന്നുണ്ട്... വല്ലാത്തൊരു സുഖം തോന്നി ... പെട്ടന്നൊരു കൊടുങ്കാറ്റു അടിച്ചപോലെ .. മാലാഖ ചിറകുകള് താളം തെറ്റിയോ... എനിക്കെന്തോ കേള്ക്കാന് കഴിയുന്നുണ്ട് .... ആരോ പിറു പിറുക്കുന്നു ... നാലഞ്ചു ദിവസമായി ഐ സി യു വിലാ ... ഇടയ്ക്കു ബോധം വന്നും പോയും ഇരിക്കുന്നു... ഇനി അധികം നേരമില്ലെന്നാ ഡോക്ടര്മാര് പറയുന്നത് ..എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല ... കുന്നിന് മുകളിലെത്തി മാലാഖമാര് പെട്ടി താഴെ ഇറക്കി വെച്ചു.. അവന് അല്പം കൂടി മുന്നോട്ടു നീങ്ങി തിരിഞ്ഞു നില്ക്കുകയാണ്... ഒരു നര്ത്തകന്റെ വേഷം പോലെ .. ഞാന് പെട്ടിയില് നിന്നും എണീറ്റ് .. എന്നെ തന്നെ ഒന്ന് നോക്കി ...മുട്ടിനു താഴെ വരെ ഇറക്കമുള്ള വെള്ളയുടുപ്പാണ് ഞാന് ഇട്ടിരിക്കുന്നത് .. കുട്ടിക്കാലത്ത് അച്ഛന് വാങ്ങിതരുനത് പോലെ താഴെ പോക്കറ്റ് ഉള്ളത്.. തലയില് ഒരു ടവല് കെട്ടിയിരിക്കുന്നു .. ഞാന് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി .. പിറകില് നിന്നും കെട്ടിപ്പിടിച്ചു ... അവന് തിരിഞ്ഞു ... മാലാഖമാരുടെ പാട്ടിനു ഞങള് ഒന്ന് രണ്ടു ചുവടു വെച്ചു... പിന്നെ അവന് എന്റെ ചുണ്ടുകളില് അമര്ത്തി ചുംബിച്ചു.. ജീവിതത്തിലെ ആദ്യ ചുംബനം... അതിന്റെ ആനന്ദ ലഹരിയില് എന്റെ ഹൃദയം പൊട്ടുന്നത് പോലെ തോന്നി....വായിലൂടെ അല്പം രക്തം ഒലിച്ചിറങ്ങിയോ ?തിരയാന് തോന്നുന്നില്ല. ഈ ചുംബനം നിലക്കരുതേ എന്നൊരു ആഗ്രഹം മാത്രം ..അവന് ചുണ്ടില് പതിയെ കടിച്ചിരിക്കുന്നു ... ഞാന് കണ്ണുകള് നിര്വൃതി യിലെന്നപോലെ അടച്ചു... എല്ലാം നിശ്ചലം ..
No comments:
Post a Comment