ഹരി!.....ബലികഴിക്കപ്പെട്ട സ്വപ്ന കവി!

ഒരു വാക്ക് മിണ്ടാതെ ഒരു നോക്കു നല്കാതെ,
എൻ മനം മൗനത്തിൻ വ്രതം നോല്ക്കുന്നു.
ഒരു സ്വപ്നം കാണാതെ സിന്ദൂരം ചൂടാതെ,
സീമന്തം മോഹം മറന്നു നിന്നു.
ഒരു മുല്ല മൊട്ടിന്റെ കദന ഗന്ധത്തിൽ,
നൊമ്പര തുമ്പി വിതുമ്പി നിന്നു.
നിത്യവും സന്ധ്യതൻ പൂജയ്ക്കു വന്നൊരാ,
ചെമ്മാന തന്ത്രിയും തേങ്ങി നിന്നു.
വിണ്ണശ്രു ബാഷ്പങ്ങൾ തുളുമ്പിയ താരകം,
നിന്നോർമ്മ തീയിൽ വീണെരിഞ്ഞു.
ആഷാഢം തേടിയ എൻ ശോക മിഴികൾ,
നിൻ നിഴൽ പൂവിനെ ചൂടി നിന്നു.
ആലില മാറിൽ ആലേഖം എഴുതിയ,
ആവണി ചന്ദ്രി അകന്നു നിന്നു.
കാനന ഹൃത്തിൽ പൂവിട്ട കൈതപൂ,
കാർക്കൂന്തൽ വല്ലിയെ മറന്നു നിന്നു.
ഇന്നിതാ ഞാനും നീറുമെൻ മൗനവും,
പെരുവഴി ചിന്തയിൽ ഇടറി നിന്നു.
വിണ്മുകിൽ തൂവിയ വിരഹാശ്രു ബാഷ്പങ്ങൾ,
അനുരാഗ നോവിനെ തൊട്ടുണർത്തി.
അഴൽവീണാ വിരൽ മീട്ടി വിരഹാശ്രു കിരണങ്ങൾ,
എൻ മാറിൽ ശോകത്തിൻ ശ്രുതി മീട്ടുന്നു.
ആശ്രയം തേടുമെൻ ആകുല ഹൃദയം,
ആലബ്ധ സ്വപ്നത്തിൻ കവിയാകുന്നു.
ഹരി!